Mevzuat

Madde 1 – Bu tüzüğün amacı,kapıcıların hizmetlerinin kapsam ve niteliği ile günlük çalışma süresi,hafta tatili,ulusal bayram ve genel tatil günleri,yıllık ücretli izin hakları ve kapıcı konutlarına ilişkin usul ve esasları düzenlemektir.

Madde 2 – Bu tüzükte geçen :

Kapıcı : Kaloriferle konut kapıcıları ile çalışmasını aynı işverene veya aynı konuta hasreden konut kapıcıları,

İşveren : Konutun maliki veya ortakları,

Yönetici : İşveren vekili olarak hareket eden kişi,

İşyeri : Kapıcının çalıştığı konut ile bağımsız bölüm,ortak yerler,eklenti ve tesislerin tümü.Anlamına kullanılmıştır.

Madde 3 – Konut yöneticisi, kişisel kusurundan doğanlar dışındaki mali sorumluluklar işverene ait olmak üzere,iş kanunu ve bu tüzük hükümlerinin uygulanmasında ve yargı uyuşmazlıklarında işverenin temsilcisidir.Yönetici görev, yetki ve sorumlulukları şunlardır.

a) İşverence kendisine yazılı yetki verilmesi koşuluyla ilgili kanunlar ve varsa toplu iş sözleşmesi hükümlerine uygun olarak kapıcıyla hizmet sözleşmesi yapmak ve hizmet sözleşmesini feshetmek.

b) Kaloriferli konutlarda kapıcı için ateşçi belgesinin varlığını araştırmak.

c) Kapıcının iş kanunu ve sözleşmeden doğan ücret ve tazminat haklarını zamanında ve usulüne uygun olarak ödemek ve sigorta primlerini zamanında yatırmak.

d) Kapıcıya işin gerektirdiği her türlü araç-gereç,koruyucu malzeme ve iş elbisesi vermek.

e) Konut tesisatının özellikleri ve kullanma biçimiyle ilgili teknik bilgiyi kapıcıya vermek, düzenli bakımın teknik özelliklerine uygun olarak yapılmasını sağlamak.

f) Kapıcı için ayrılan konutun sağlık ve yaşama koşullarına uygunluğunu sağlamak

g) Kapıcının çalışma koşulları ile görevlerini belirten bir belgeyi konutun girişine asmak.

h) Kapıcı kunutunun tahliyesi gerektiğinde,634 sayılı kat mülkiyeti kanunu gereğince idari makamlara başvurmak.

Madde 4 – Kapıcının görev sorumlulukları şunlardır;

a) Yöneticinin talimatı doğrultusunda konutun kaloriferini zamanında yakmak, ısıyı ayarlamak ve söndürmek.

b) Hidrofor ve benzeri araçları çalıştırmak.

c) Konutun yönetim planında belirtilen ortak yerlerini ve tesislerini temiz bulundurmak, demirbaşlarını, araç ve gereçlerini,düzenli,bakımlı ve işler şekilde tutmak

d) Binanın dış merdivenini,yola isabet eden bina önünü kardan ve sudan arındırmak,temiz tutmak.

e) Kendisine ayrılan konutu başka amaçlarla kullanmamak,konutu korumak,kendisi veya ailesinden birisinin konuta vereceği zarar ve hasarları ödemek

f) Yöneticinin talimatı çerçevesinde konutun güvenliğini sağlayıcı önlemleri almak.

g) Belirlenen saatlerde servis hizmetlerini görmek,çöpleri toplamak,bahçeyi sulamak.

h) Hizmet veya toplu iş sözleşmesinde belirlenen diğer görevleri yerine getirmek.

Madde 5 – Kapıcı ile yapılan hizmet sözleşmesinde;

İşverenin adı ve adresi, Kapıcının kimliği, İşyerinin adresi, Kapıcının işe başlama tarihi, Kapıcının yapacağı işler, Ücret ödeme şekli ve zamanı, İş süresi ve ara dinlenmesi, Varsa özel hükümler, Düzenleme tarihi ve tarafların imzası Hususlarının bulunması gerekir.

Yazılı hizmet sözleşmesi yapılmaması halinde,kapıcıya iş vereni ve yöneticinin kimliğini gösteren,çalışma koşullarını ve görevlerini belirten imzalı belge verilir.

Madde 6 – Kapıcıların iş süresi haftada en çok 45 saattir.İş süresi,kapıcının işte geçirdiği zamandır.Ara dinlenmesi, işin niteliğine göre en çok dörde bölünebilir.Ara dinlenmesi yarım saatten az olamaz.Ara dinlenmesi iş süresinden sayılmaz. Çalışma saatleri,yaz ve kış saat uygulamaları dikkate alınarak değiştirilebilir.

Madde 7 – Kapıcıya iş kanunu hükümlerine göre ücret ödenirken Ücret Hesap pusulası verilir.Ücret en geç bir ayda ödenir.

Madde 8 – Kapıcı,iş kanunu hükümlerine göre hafta tatilini kullanır.

Madde 9 – 2429 sayılı ulusal bayram ve genel tatiller hakkında kanun’da yer alan genel tatil günlerinde,kapıcının çalıştırılıp çalıştırılmayacağı hizmet veya toplu iş sözleşmelerinde belirlenir.

Bu günlere ilişkin ücretler,iş kanunu’nun 42 nci maddesine uygun olarak ödenir.

Madde 10 – Kapıcıya iş kanunu’nun ilgili hükümlerine göre yıllık ücretli izin kullandırılır.

Madde 11 – Kapıcı yıllık ücretli izin,hastalık izni veya tatil günlerinde görevinden ayrıldığında yerine geçici kapıcı çalıştırılabilir.Geçici kapıcıya asgari ücretin altında ücret ödenemez.

Madde 12 – Kapıcı konutu 3194 sayılı imar kanunu ve belediye imar yönetmelikleri ile ön görülen asgari koşullara uygun olmalıdır. Kapıcı konutu için kira istenemez.

Kapıcının su ve elektrik giderleri ile ısınma ve sıcak su giderlerine kısmen yada tamamen katılıp katılmayacağı hizmet veya toplu iş sözleşmelerinde belirlenir.

Kapıcı konutunun boşaltılmasında,634 sayılı kat mülkiyeti kanunu’nun EK-2 nci maddesi hükümleri uygulanır.Bu konuda hizmet veya toplu iş sözleşmelerinden doğan haklar saklıdır.

Madde 13 – 1475 sayılı iş kanunu’nun EK 1 nci maddesi uyarınca hazırlanan ve danıştay’ca incelenmiş olan bu tüzük hükümleri Resmi Gazete’de Yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

Madde 14 – Bu tüzük hükümlerini bakanlar kurulu yürütür.

Madde 40 – Binanın plan ve görünüşüne statik bünyesine tesir etmeyen esaslı tamirler ruhsata tabi olup;bunlar için plan,proje resim ve hesap istenmez.

Madde 41 – Derz ,iç ve dış sıva, badana ,boya, oluk,dere,doğrama,döşeme ve tavan kaplamaları, elektrik, sıhhi tesisat,korkuluk,paratoner,pergole ve benzerlerinin tamirleri ile bölme duvarı,bahçe duvarı,baca ve saçak ve benzeri elemanların tamiri ve yoldan görünmeyen küçük ve basit kümes yapılması ruhsata tabi değildir.

Madde 42- Cadde ve kaldırım üzerine iskele kurulması gerektiren hallerde ilgili idareye iskele kurulması için yazı ile müracaat edilmesi zorunludur ve yeterlidir.

Madde 35 – (Değişik:12/8/1987 tarih ve 19542 sayılı R.G’de yayınlanan yönetmelikle değişik şekli.)Çatıların,civarındaki cadde ve sokakların karakterine göre yapılacak binanın durum ve ihtiyacına uygun olması şarttır.Çatı meyilleri kullanılacak çatı malzemesi ile yörenin özelliği ve iklim şartları dikkate alınarak belediyenin tasvibi ile tayin edilir.

Çatı aralarında bağımsız bölüm yapılmaz.Bu kısımlarda ancak su deposu, asansör kulesi ve son kattaki bağımsız bölümlerle irtibatlı piyesler yapılabilir;

ancak üst kat tavan döşemesi ile çatı örtüsü arasında kalan bu hacimler,ilave kat döşemeleri yapılmak suretiyle bölünemezler.Özelliği olan binalarda,ancak bakanlık görüşü doğrultusunda işlem yapılır.

Merdiven evi ve ışıklar,çatı gabarisini(0.50)m. aşabilir.

Teras çatılarda yapılacak en çok(0.90)m .yüksekliğinde kagir korkuluk,bina yüksekliğine dahil değildir.

Belediye mahallin ve çevrenin özelliklerine göre yapılar arasında uyum sağlamak,güzel bir görünüm elde etmek amacı ile dış cephe boya ve kaplamaları ile çatının malzemesini ve rengini tayin etmeye yetkilidir.Evvelce yapılmış olan olan yapılar içinde bu yetki kullanılır.

Madde 44 – (Değişik:2/9/1999 tarih ve 23804 sayılı R.Gazete) Binalarda alınması gereken yangın önlemleri aşağıda belirtilmiştir.

a)(Değişik:13/7/2000 tarih ve 24108 sayılı R.Gazete) Yangın merdivenleri Kat alanı 150 m2’den fazla ve birden fazla katı olan umumi binalarda,kat adedi 4’ten fazla olan tüm yapılarda yangın merdiveni yapılması zorunludur.Yapı sahibince istenirse daha az katlı yapılarda da yangın merdiveni yapılır. Yangın merdiveni kitle içinde veya dışında komşu parsel sınırına (1.50)m. den daha fazlayaklaşmamak kaydıyla açık veya kapalı,yüksek katlı binalarda tamamen kapalı olarak düzenlenir.Ancak,ilgili idarenin izni alınarak açık da yapılabilir. Kargir veya betonarme olarak ilgili standartlara uygun,yangına dayanıklı ve kaygan olmayan malzemeden inşa edilen yangın merdivenleri kitle içinde tertiplendiğinde ısıya ve dumana karşı yalıtılmış,kapalı bir hacimde düzenlenir. Yangın merdivenleri,çatı ve tabi zemine ulaşacak ve kaçış emniyetini sağlayacak şekilde tesis edilir. Yangın merdiveninin,genişliği,umumi ve yüksek katlı binalarda (1.20)m’den, diğer binalarda (0.90)m’den az olamaz. Basamak genişliği(0.25)m’den az,yüksekliği (0.18)m’den fazla olamaz Merdiven basamaklarının her iki tarafında yangına dayanıklı malzemeden yapılmış korkuluk ve küpeşte bulunur.

Yapıda tahliye anında yangın merdivenine ve çıkışa ulaşılmasını sağlayan yüksek katlı ve umumi binalarda herhangi bir genel çıkıştan ayrı olarak düzenlenen,ışıklı ve sesli yönlendirme elemanlarının bulunduğu kaçış yolları tesis edilmesi zorunludur.

Yangın merdivenlerine yapının en uzak noktasından ulaşım mesafesi 30 m.yi geçemez. Yangın merdiveni yapılması zorunlu olmayan umumi binalarda da kaçış yolları tesis edilir.

Yangın merdivenine kaçış yollarına açılan kapı kanatlarının kaçış yönüne açılacak, kendiliğinden kapanacak, duman sızdırmayacak şekilde ve ısıya dayanıklı malzemeden tesis edilmesi gerekir.Bu kapılarda eşik yapılamaz.

Kat alanı 150 m2’den fazla ve birden fazla katı olan umumi binalarda ve iskan edilsin veya edilmesin bodrum katlar dahil 5 ve daha fazla katlı binalarda her katta yangın musluğu ve donatısı olan bir yangın dolabı yapılması zorunludur.Kat alanı(800)m2’nin üzerindeki binalarda ise her katta en az 2 yangın dolabı olacaktır. Yangın muslukları,hacimleri 50 nci maddede belirlenen su depoları ile irtibatlıdır.

Bina dışında ana caddeden ulaşılabilecek en uygun yerde itfaiyenin kendi aracından su bağlantısı yapabileceği boru sistemi tesis edilir. Umuımi binalar ve tüm yüksek katlı binalarda özürlü, yaşlı ve çocukların yangından kaçışını sağlayan ısıya dayanıklı malzemeden imal edilmiş yangın kaçış hortumu ve bu gibi önlemler alınır. Bitişik nizama tabi parsellerde komşu parseldeki yapıyla ortak yangın merdiveni düzenlenebilir. Bu maddede yer almayan teknik hususlarda 4/11/1995 tarihli ve 22453 sayılı resmi gazetede”kamu binalarının yangından korunması hakkında yönetmelik” hükümlerine uyulur.

Balkon ve teras etrafında,5 den fazla basamağı bulunan açık merdivenlerde kotu (0.90)m.den az olan pencere boşluklarında,döşeme kotundan itibaren en az (0.90)m.yüksekliğe kadar,fenni icaplara uygun olarak korkuluk yapılması mecburidir.

Madde 50 – (Değişik:12/8/1987 tarih ve 19542 sayılı R.Gazete)

(Değişik:13/7/2000 tarih ve 24108 sayılı R.Gazete) Bu yönetmelikte belirtilen umumi yapılarda ve yüksek katlı yapılarda 15 m3’altında olmamak üzere,yapının kullanma amacı,günlük su ihtiyacı,seçilen yangın söndürme sistemi gibi kriterlere ve ulusal ve uluslararası standartlara uyulmak ve gerekli drenaj ve yalıtımtedbirleri alınmak şartıyla hacmi belirlenen su deposu bulun durulması zorunludur.Diğer konut tipi binalarda ise yeterli büyüklükte su deposu ve hidrofor yeri ayrılır,yapı sahibinin isteğine bağlı olarak mekanik tesisat projelerine işlenerek tesis edilir.Su depoları,gerekli drenaj ve yalıtım tedbirleri alınarak binanın bodrum yada çatı katında tertipleneceği gibi,aynı koşulları taşımak şartıyla,bina alanı dışında ön,yan ve arka bahçelerde toprağa gömülü şekildede yerleştirilebilir.

Madde 3 – İşveren veya işveren vekilleri,bu yönetmeliğin 10 ncu maddesinde sözü edilen izin kurulu veya 18 nci maddeye dayanılarak bunun yerine geçenlere danışmak suretiyle işyerinde yürütülen işlerin nitelik ve özelliklerine göre,yıllık ücretli izinlerin, her yıl senenin belli bir döneminde veya dönemlerinde verileceğini tayin ve bunu işyerinde ilan edebilir.

1475 sayılı iş kanunu’nun 49.ncu maddesinin (b) ve (c) bendinde belirtilmiş bulunan izin süreleri,aynı kanunun 52 nci maddesi uyarınca tarafların uyuşmasıyla, bir bölümü 12 günden aşağı olmamak üzere,ikiye bölünebilir.Bu durumda işveren işçiye 7 günden fazla ücretsiz yol izni vermeye zorlanamaz.Ancak işçi isterse toplamı 7 günü geçmemek kaydıyla söz konusu ücretsiz izin hakkını 2 bölümde kullanabilir.

Madde 4 – İşçi yukarıdaki maddelere göre hak ettiği yıllık ücretli iznini kullanmak istediği zamanı,izin hakkını kazandığı tarihten sonra ve sözü edilen zamandan en az bir ay önce işverene yazılı olarak bildirir.

İşveren veya işveren vekilleri bu istekleri yönetmeliğin 10 ncu maddesinde sözü geçen”izin kuruluna” veya 18 nci maddesinde belirtilen kişilere bildirir.

Madde 1 – Bu yönetmelik,asansörlerin standartlarına uygun olarak yapılması ve işletilmesinin düzenlenmesini amaçlar.

Madde 2 – Bu yönetmelik,ilgili imar kanunu usul ve mevzuatlarına göre yapılacak yapılara tesis edilecek her türlü asansörlerin projelendirilmesi,aksamın imali,asansör yerinin hazırlanması,montaj,kontrol ve deneylerinin yapılması, bakımı,işletilmesi ve yıllık kontrollarında uyulması gereken standartları ve uygulama esaslarının yapılış şeklini kapsar.

Madde 23 – a)Asansör firması yaptığı her asansör için belediyelerden veya belediye hudutları dışındaki yapılar için valiliklerden işletme ruhsatı alacaktır. ./…

Madde 25 –Yapının bağlı bulunduğu belediyelerce veya belediye hudutları dışındaki yapılar için valiliklerce yılda en az bir kere her asansörün kontrolu yapılacaktır. Ancak kadrosunda yeterli teknik eleman bulunmayan belediyeler veya valilikler yıllık kontrol işini,dışarıdan elektrik ve/veya makine mühendisine yaptırabilecektir.Bu mühendis emniyet ve işletme yönünden tesisin işletilmesine engel bulunmadığını belirten ve sorumluluğunu taşıyan bir rapor verilecektir.Bu rapor 3 nüsha olacak, belediyede veya valilikte bakımcı firmada ve kullanıcıda kalacaktır.Bu raporun tanzim ettirilmesinin takibinden asansörün bulunduğu binanın yöneticisi ve bakımını yapan firma müştereken sorumludur.

Madde 6 – Çalıştırılanlar,işe alınmalarıyla kendiliğinden “Sigortalı” olurlar. Sigortalılar ile bunların işverenleri hakkında sigorta hak ve hükümleri sigortalının işe alındığı tarihten başlar.

Bu suretle sigortalı olmak hak ve yükümünden kaçınılamaz ve vazgeçilemez. Sözleşmelere,sosyal sigorta yardım ve yükümlerini azaltmak veya başkasına devretmek yolunda hükümler konulamaz.

Madde 9 – İşveren,çalıştırdığı sigortalıları,örneği kurumca hazırlanacak bildirgelerle en az bir ay içinde kuruma bildirmeye mecburdur.

Madde 79 – (Değişik:20/6/1987 -3395/5 md.) İşveren bir ay içinde çalıştırdığı sigortalının sigorta primleri hesabına esas tutulan kazançlar toplamı ve prim ödeme gün sayıları ile sigorta primlerini gösteren ve örneği yönetmelikte belirlenen prim belhelerini ait olduğu ayı takip eden ayın sonuna kadar kuruma vermekle ve bu belgelerin muhteviyatını doğrulayacak muteber işyeri kayıtlarını kurumca istenilmesi halinde ibraz etmekle veya sigortalı çalıştırmadığı takdirde,bu hususu yazılı olarak önceden kuruma bildirmekle yükümlüdür. ./…

Madde 80 – (Değişik 1/12/1993 – 3917/1 md.) İşveren,bir ay içinde çalıştırdığı sigortalıların primlerine esas tutulacak kazançlar toplamı üzerinden bu kanun gereğince hesaplanacak prim tutarlarını ücretlerinden kesmeye ve kendisine ait prim tutarlarını da bu miktara ekleyerek en geç ertesi ayın sonuna kadar kuruma ödemeye mecburdur. ./…

Madde 90 – (Değişik:16/6/1975 – 1912/5 md.) İşveren,iş kazası,meslek hastalığı,hastalık ve analık hallerinde,sigortalının kazancı ve prim ödeme gün sayılarını göstermek üzere,örneği kurumca hazırlanacak belgeyi düzenleyerek sigortalıya vermekle yükümlüdür. …../…….

Madde 21 – Bu kanunun kapsamına giren bütün yapılar için 26 ncı maddede belirtilen istisna dışında belediye veya valiliklerden(…) (1) yapı ruhsatiyesi alınması mecburidir.

Ruhsat alınmış yapılarda herhangi bir değişiklik yapılması da yeniden ruhsat alınmasına bağlıdır.Bu durumda;bağımsız bölümlerin brüt alanı artmıyorsa ve nitelik değiştirmiyorsa ruhsat,hiçbir vergi,resim ve harca tabi olmaz.

Ancak; derz,iç ve dış sıva,boya,badana,oluk,dere,doğrama,döşeme ve tavan kaplamaları,elektrik ve sıhhi tesisat tamirleri ile çatı onarımı ve kiremit aktarılması ve yönetmeliğe uygun olarak mahallin hususiyetine göre belediyelerce hazırlanacak imar yönetmeliklerinde belirtilecek taşıyıcı unsuru etkilemeyen diğer tadilatlar ve tamiratlar ruhsata tabi değildir.

Belediyeler ve valilikler mahallin ve çevrenin özelliklerine göre yapılar arasında uyum sağlamak,güzel bir görünüm elde etmek amacıyla dış cephe boya ve kaplamaları ile çatının malzemesini ve rengini tayin etmeye yetkilidir.Bu kanunun yürürlüğe girmesinden önce yapılmış olan yapılar da bu hükme tabidir.

Madde 34 – İnşaat ve tamiratın devamı ve bahçelerin tanzim ve ağaçlandırılması sırasında yolun ve yaya kaldırımlarının,belediye veya valiliklere ve komşulara ait yerlerin işgal edilmemesi ve buralardaki yeraltı ve yerüstü tesislerinin tahrip olunmaması ve bunlara zarar verilmemesi,taşıt ve yayaların gidiş ve gelişlerinin zorlaştırılmaması yapı,yol sınırına üç metre ve daha az mesafede yapıldığı takdirde her türlü tehlikeyi önleyecek şekilde yapı önünün tahta perde veya münasip malzeme ile kapatılması ve geceleri aydınlatılması mecburidir.

Yapı,yol kenarına yapıldığı takdirde ilgili idarece takdir edilecek zaruri hallerde yaya kaldırımlarının bir kısmının işgaline yayalar için uygun geçiş sağlamak ve yukarıdaki tedbirler alınmak şartıyla müsaade olunabilir.

Bu gibi hallerde mülk sahibi veya inşaatı deruhte eden kişi veya kuruluşun sahipleri gelip geçenlere zarar vermeyecek ve tehlikeyi önleyecek tedbirleri alırlar.

Madde 36 – Kapıcı dairesi ve sığınak ayrılması mecburiyeti olan binalarda,bu dairelerin yönetmelikte belirtilen şart ve ölçülere havi bulunması lazımdır.

Kapıcı daireleri ana binada olacağı gibi,nizamlara,fen ve sağlık şartlarına aykırı yapılmamak,brüt 40 metrekareyi geçmemek şartı ile bahçenin herhangi bir yerinde veya müştemilat binaları içerisinde de tertiplenebilir.

Bekçi,bahçıvan,kaloriferci gibi müstahdemin ikametine yer ayrılması halinde bu yerlerde de aynı şartlar aranır.

Ek Madde 1-(6/6/1985-3220 sayılı kanunun 20 nci maddesi ile gelen numarasız ek madde olup teselsül için numaralandırılmamıştır.) Kat mülkiyeti kanununun uygulandığı hallerde,ortak taşınmazda oturmayan her bağımsız bölüm sahibi,apartman yönetimi ve ortak giderler ile ilgili tebligat yönünden geçerli olmak üzere,Türkiye’de bir adresini yöneticiye yazılı olarak bildirmek zorundadır.

Apartman yönetimi ve ortak giderler ile ilgili tebligatlar bu adrese yapılır. Bağımsız bölüm sahibinin adres bildirmemesi veya yazılı olarak bildirdiği adrese tebligat yapılmaması hallerinde,bundan sonraki bütün tebligatlar,o kişiye ait bağımsız bölümde fiilen oturana yapılır.

Tebligatın bir örneği apartman girişinde bulundurulacak ilan tahtasına asılır.Bağımsız bölümde fiilen oturana bu şekilde yapılacak tebligat bağımsız bölüm sahibine yapılmış sayılır.